Κάποτε οι γιαγιάδες έλεγαν: «μη μετράς τα αστέρια.. γιατί, θα βγάλεις μυρμηγκιές!»
Μυρμηγκιές ή Μυρμηκίες, ή Ακροχορδόνες ή Γαρδαβίτσες και Καρναβίτσες. Όπως κιαν τις αποκαλέσουμε είναι γνωστές εδώ και χιλιάδες χρόνια!
Πρόκειται, για καλοήθη ιογενή εξογκώματα, ακίνδυνα μεν, αλλά ενοχλητικά και ιδιαίτερα μεταδοτικά!
Προκαλούνται από τον ιό HPV των θηλωμάτων και συναντάμε περίπου 70 διαφορετικά είδη. Γιαυτό και χωρίζονται σε δύο κατηγορίες εκείνες που αφορούν τις λοιμώξεις του δέρματος κι εκείνες που αφορούν τις λοιμώξεις των βλεννογόνων (κονδυλώματα).
Οι Μυρμηγκιές, ανήκουν στο είδος που αφορά στις λοιμώξεις του δέρματος. Εμφανίζονται σε διάφορα σημεία του σώματος, αλλά συνήθως στα χέρια και στα πέλματα, κυρίως των παιδιών και των εφήβων. Μετά την ακμή, είναι το πιο συνηθισμένο δερματολογικό πρόβλημα για αυτές τις ηλικίες που προσβάλλονται περισσότερο και συχνότερα, καθώς απ τη μία, δεν έχουν αναπτύξει αντισώματα, κι απ’ την άλλη, γιατί έρχονται συχνότερα σε επαφή με άτομα που έχουν ήδη μυρμηγκιές.
Εμφανίζονται εκεί που το δέρμα έχει κάποια σχισμή, τη στιγμή, που έρχεται σε επαφή με τον ιο. Ο ιός μεταδίδεται με την άμεση δερματική επαφή ή με το άγγιγμα υγρών επιφανειών, όπως δάπεδα, σε πισίνες και αποδυτήρια, γενικώς σε υγρό και ζεστό περιβάλλον με χαμηλές συνθήκες υγιεινής.
Αυτά τα εξογκώματα, έχουν συνήθως το χρώμα του δέρματος, είναι γκρίζα ή λίγο πιο καφέ, στρογγυλά ή λίγο ακανόνιστα και στην υφή τους είναι άγρια. Πολλοί τα παρομοιάζουν με κουνουπίδι. Στα πέλματα τις περισσότερες φορές λόγω της πίεσης που ασκείται είναι οδυνηρές και μπορεί να παρουσιάσουν και μαύρα στίγματα στην επιφάνειά τους, τα οποία οφείλονται κυρίως στον τραυματισμό τους.
Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι τύποι, όπως οι νηματοειδείς, αλλά και οι νεανικές ομαλές μυρμηγκιές, που τις συναντάμε συχνά σε μεγαλύτερη έκταση, έχουν επίπεδη επιφάνεια, μέγεθος μόλις λίγων χιλιοστών και αναπτύσσονται σε μεγάλο αριθμό (από 20-100 κάθε φορά)
Ο δερματολόγος είναι ο αρμόδιος για να εκτιμήσει τη βλάβη και την κατάσταση και να αποφασίσει τον τρόπος αντιμετώπισης. Η αντιμετώπιση τους πολλές φορές δεν είναι εύκολη λόγω της αμέλειας ή της έκτασής τους. Και κατόπιν της θεραπείας θα πρέπει να επανεξετάζεται η περιοχή συχνά για τους επόμενους μήνες.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι αντιμετώπισης (κρυοθεραπεία, κανθαριδίνη, χειρουργική αφαίρεση,) αλλά η εφαρμογή με laser έχει τα καλύτερα αποτελέσματα γιατί καταστρέφει επιλεκτικά τη βλάβη καθώς και τριχοειδή αγγεία που τις τροφοδοτούν καλό είναι να αντιμετωπίζονται άμεσα για να μην εξαπλωθούν σε άλλα σημεία του σώματος ή σε άλλα άτομα.