Η Τριχοτιλλομανία (Hair pulling) ή Τραυματική αλωπεκία παρατηρείται εξίσου και στα δυο φύλα.
Χαρακτηρίζεται από το επαναλαμβανόμενο τράβηγμα των μαλλιών και έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια τους σε εντοπισμένα κυρίως σημεία του κεφαλιού, των φρυδιών, ή ακόμη και των βλεφαρίδων.
Τα μαλλιά σταδιακά λεπταίνουν και σπάνε, με αποτέλεσμα να μη μεγαλώνουν φυσιολογικά σε αυτά τα σημεία. Μετά από καιρό δείχνει η περιοχή σαν ξυρισμένη ή καλύπτεται με κάποιο χνοώδες τρίχωμα.
Εάν ο ασθενής δεν σταματήσει εγκαίρως τη συνήθεια αυτή, δυστυχώς η κατάσταση μπορρεί να γίνει μη αναστρέψιμη.
Παρόμοια ζημιά προκαλούν και τα πρόσθετα μαλλιά (τρέσες-ράστα-extentions) τα οποία στερεώνονται στα φυσικά μαλλιά και τα τραβάνε σταδιακά. Τα προτιμούν κυρίως όσοι και όσες επιθυμούν, να κάνουν πιο πλούσια την κόμη τους, αγνοώντας ότι σταδιακά το πρόβλημά τους γίνεται χειρότερο. Το αποτέλεσμα είναι, με τον καιρό να γίνονται τα μαλλιά τους όλο και πιο αδύναμα, όλο και πιο αραιά.
Η τριχοτιλλομανία καταγράφεται ως “συνήθεια”, πανόμοια με το δάγκωμα των νυχιών ή το μηχανικό ξύσιμο του κρανίου.
Οι ασθενείς συνήθως, στην αρχή, δεν παραδέχονται τη νόσο τους, είτε γιατί πρόκειται για άτομα μικρής ηλικίας, είτε γιατί η κίνηση γίνεται ασυναίσθητα και μηχανικά χωρίς να το αντιλαμβάνονται, είτε γιατί ντρέπονται.
Ακόμη και οι γονείς που παρατηρούν το παιδί τους να τραβάει τα μαλλιά του, δεν γνωρίζουν ότι πρόκειται για νόσο, θεωρώντας ότι απλά έχουν τη συνήθεια να παίζουν με τα μαλλιά τους.
Η τριχοτιλλομανία μπορεί να πάρει διαστάσεις δημιουργώντας προβλήματα στο δέρμα από την έντονη έλξη, αλλά και πόνους στην κοιλιά όταν συνοδεύεται από τριχοφαγία.
Οι περισσότεροι όταν δουν τις πρώτες απώλειες επισκέπτονται δερματολόγο ψάχνοντας λύσεις για να ξαναβγάλουν μαλλιά χωρίς να αναζητούν τα αίτια που τους οδηγούν σε αυτήν νόσο.
Τα περιστατικά χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Τα παιδιά προσχολική ηλικίας, σε εφήβους και ενήλικες.
Στο τριχωτό της κεφαλής παρατηρούνται κοντές, αποκομμένες τρίχες ποικίλου μήκους, τυχαία κατανεμημένες στην προσβεβλημένη περιοχή. Τα μοτίβα είναι εναλλασσόμενα από περίπτωση σε περίπτωση.
Στο τριχωτό της κεφαλής παρατηρούνται κοντές, αποκομμένες τρίχες ποικίλου μήκους, τυχαία κατανεμημένες στην προσβεβλημένη περιοχή. Τα μοτίβα είναι εναλλασσόμενα από περίπτωση σε περίπτωση.
Το στρες είναι ο συνηθέστερος παράγοντας που σχετίζεται με τη νόσο ακόμη κι στα ατομα παιδικής ηλικίας (π.χ. ένα νέο αδελφάκι, αδελφική αντιζηλία, έλλειψη γονικής στοργής κλπ). Η τριχοτιλλομανία μπορεί να προκαλέσει και το σπάνια φαινόμενο “Τrichobezoar” όταν ακολουθείται η έλξη των τριχών από κατάποση αυτών, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται οι τρίχες στο στομάχι. Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζει λόγω της μάζας των τριχών στο στομάχι, έμετο, ωχρότητα αλλά κι απώλεια βάρους. Πρόκειται βέβαια για μια εξαιρετικά σπάνια διάγνωση.
